Μετά από πέντε διαφορετικές πτήσεις και εν μέσω μιας μικρής χιονοθύελλας, το μικρό δωδεκαθέσιο ελικοφόρο πέταξε από το Μπόντο επάνω από το αρχιπέλαγος του Λοφότεν στον Ατλαντικό και προσγειώθηκε στο νησί του ΜΠΑΚΑΛΙΑΡΟΥ!
Το μικροσκοπικό Ρόστ βρίσκεται ακριβώς επάνω στον Αρκτικό Κύκλο, ζουν σε αυτό την διάρκεια του χειμώνα 1200 άνθρωποι που ασχολούνται αποκλειστικά με την αλιεία και την επεξεργασία του πολύτιμου Νορβηγικού μπακαλιάρου.
Αναρωτήθηκα πολλές φορές τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να διανύσουν 150, ακόμα και 200 χιλιόμετρα, για να φάνε ένα πιάτο φαγητό στο εστιατόριο ενός απίθανου ξενώνα στα βόρεια!
Μέρες μετά την επίσκεψη μου σε αυτό το εστιατόριο έψαχνα ακόμα τη λέξη εκείνη που έκανε ακόμα και εμένα την ίδια να οδηγήσω 350 χιλιόμετρα για να φτάσω στο Ξινό Νερό Φλώρινας. Να περάσω δυο υπέροχα βράδια στον ξενώνα του και να γευτώ το φαγητό του Νίκου Κοντοσώρου.
Αν σου τύχει να φτάσεις νύχτα στο Κάιρο, θα μοιάζει ολοφώτιστο άνθος στη έρημο. Ένα μπουμπούκι αγκινάρας φαντάσου, που ξεφλουδίζεις τα φύλλα του να φτάσεις στα μύχια του όπου κρύβεται η νοστιμιά του. Ανοίγεις τα μάτια σου και βρίσκεσαι στο Χαν Ελ Χαλίλι.
