Στον κόσμο των χειμωνιάτικων φρούτων το Ιαπωνικό «Κάκι» ή στην ελληνική εκδοχή του ο «λωτός» θεωρείται – και έτσι είναι - το πιο περιφρονημένο φρούτο. Κι αυτό λόγω της έντονης στυφής γεύσης του που απρόσμενα απειλεί την γλώσσα μας ακόμα και όταν αγοράζουμε τα φαινομενικά ώριμα φρούτα. Επιπλέον μην σας απατά το όνομα του διότι ουδεμία σχέση έχει τούτο το λεπτεπίλεπτο φρούτο με την μαγεμένη χώρα των λωτοφάγων που ο Όμηρος αναφέρει στις ραψωδίες του. Στην χώρα αυτή οι λωτοί ήταν πιθανόν οι καρποί ενός είδος τζιτζιφιάς. Το δένδρο με τους πρτοκαλοκίτρινους καρπούς έχει μια πιο εξωτική καταγωγή! Μια καταγωγή που μαρτυρείται στα φυτικά μοτίβα των λεπτεπίλεπτων σχεδόν διαφανών Κινέζικών φλιτζανιών τσαγιού! Ο λωτός ή όπως καταγράφεται βοτανολογικά ως «diospyros kaki» ανήκει στην ίδια κατηγορία με τον Έβενο και έχει περίοπτη θέση στον κόσμο των φρούτων αλλά και στην διακοσμητική στη χώρα καταγωγής του την Βόρεια Κίνα αλλά και στην Ιαπωνία και την Κορέα.
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ
Το δέντρο αυτό που στην αρχή του φθινοπώρου απογυμνώνεται από τα φύλλα του και απομένει φορτωμένο με τους σχεδόν στρογγυλούς καρπούς του, να θυμίζουν φανταιζί χριστουγεννιάτικες μπάλες, ταξίδεψε τον 15ο αιώνα από την μακρινή Κίνα έως την Ευρώπη σε αμπάρια πλοίων των τολμηρών θαλασσοπόρων ανάμεσα στην σε τσουβάλια γεμάτα κανέλλα και κουρκουμά με το ψευδώνυμο «Κινέζικο Σύκο».
Εντάχθηκε όμως πολύ γρήγορα στις καλλιέργειες φρούτων ιδιαίτερα των νοτίων χωρών της Ευρώπης και έκανε την εμφάνιση του στους κήπους μας αρχικά ως διακοσμητικό δένδρο. Εν τούτοις ως φρούτο μάλλον απέκτησε «κακό όνομα» και πολύ το αντιμετωπίζουν με καχυποψία...
ΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΩΡΙΜΟΙ
Αρχές Οκτωβρίου έως και τέλος Νοεμβρίου θα έχετε σίγουρα εντοπίσει τα λαμπερά πορτοκαλοκίτρινα φρούτα να ξεχωρίζουν ανάμεσα στα ρόδια και τα πρώτα μυρωδάτα μήλα. Μην σας απατά όμως ούτε το χρώμα ούτε η άψογη «τσιτωμένη» επιδερμίδα τους!!
Κατά ένα περίεργο τρόπο αυτά τα φρούτα, όσο πιο άψογα είναι, τόσο πιο ανατριχιαστικά στυφή είναι η γεύση τους. Γι' αυτό προτιμήστε τους έντονα ρυτιδιασμένους λωτούς με την πολύ μαλακή σάρκα η οποία σου δίνει έντονα την αίσθηση του υπερώριμου, διότι τότε μόνο οι «τανίνες» που περιέχονται στα άγουρα φρούτα έχουν εξαλειφθεί. Τότε μόνο μπορείτε να απολαύσετε ένα γλυκύτατο φρούτο με υπέροχη γεύση, που πολύ την συγκρίνουν με εκείνη του βερίκοκου ή του εξωτικού γκουάβα και του μάνγκο.
Αν όμως το φέρει η τύχη και αγοράσετε άγουρους λωτούς μην απογοητευτείτε αλλά δοκιμάστε μερικά δοκιμασμένα τρικ.
Το πιο απλό είναι να τους κλείσετε σε μια χαρτοσακούλα μαζί με ένα μήλο και να τους τοποθετήσετε σε ένα ζεστό μέρος για τουλάχιστον δεκαπέντε ημέρες. Αν όμως είστε βιαστικοί, η λύση είναι η εξής: τυλίξτε έναν - έναν τους λωτούς σε διπλές χοντρές πλαστικές σακούλες. Θα τις δέσετε ώστε να μην αερίζονται καθόλου τα φρούτα. Τοποθετήστε τους σε ένα ευρύχωρο ταψί και βάλτε τους στον φούρνο. Ανάψτε τον φούρνο στους 20-25 βαθμούς και αφήστε τους για 5-6 ώρες. Βγάλτε τα φρούτα από τον φούρνο και αφήστε τα για άλλη μια μέρα τυλιγμένα, ως έχουν στην σακούλα, σε ζεστό και ηλιόλουστο μέρος. Όταν βγάλετε τους λωτούς από τις σακούλες πρέπει να είναι μαλακοί και ώριμοι αλλά για να μην βρεθείτε εκ απρόοπτου μια δοκιμή πριν επιβάλλεται...
ΠΩΣ ΤΟΥΣ ΤΡΩΜΕ
Εφόσον έχετε ώριμους λαχταριστούς πορτοκοαλοκίτρινους λωτούς δεν έχετε παρά να τους κόψετε στην μέση, να «σκάψετε» απαλά την ζουμερή σάρκα τους με ένα κουταλάκι και να γευτείτε ένα από τα πιο γλυκά φρούτα στον κόσμο. Μερικοί τους ξεφλουδίζουν - η επιδερμίδα τους είναι σχεδόν διάφανη - και έπειτα τους κόβουν στα τέσσερα και τους σερβίρουν με μερικές σταγόνες χυμό φρέσκου πορτοκαλιού. Αν όμως έχετε κέφι για μαγειρικούς πειραματισμούς δοκιμάστε να φτιάξετε με την σάρκα τους μια σάλτσα για πανακότα ή μια βελούδινη μους.
Εξαιρετική ιδέα είναι να τους στρώσετε στην βάση ενός «αναποδογυρισμένου» κέικ που θα αρωματίσετε με λίγη κανέλα.
