Κείμενο: Μυρσίνη Λαμπράκη
Ανοίγουν τα μακρόστενα λεπτεπίλεπτα κιτρινωπά άνθη τους στις πρώτες καλοκαιρινές δροσούλες και συνήθως φιλοξενούν στην αγκαλιά τους ρύζι, τυρί ακόμα και ψάρι. Τα άνθη τους στολίζουν το τραπέζι κάθε καλού μάγειρα. Κι όλοι συμφωνούν ότι γεύση με παγωμένη ρετσίνα, φέτα και γεμιστούς ανθούς κολοκυθιών είναι η αποθέωση της απλής και νόστιμης ελληνικής κουζίνας. Οι κολοκυθοανθοί περισσότερο από οποιοδήποτε λαχανικό του μεσογειακού καλοκαιριού κατέχουν ξεχωριστή θέση στην ελληνική παραδοσιακή κουζίνα, όπως άλλωστε και στις κουζίνες των Ιταλών και των Ισπανών.
ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ
Οι Ιταλοί προτιμούν τις πιο περίπλοκες παρασκευές, έτσι στην Τοσκάνη τους γεμίζουν με εξαιρετικής ποιότητας προσούτο, μοτσαρέλα και λευκή πιπεριά, τους βουτούν σε αυγό και βούτυρο και τους τηγανίζουν σε άφθονο ελαιόλαδο. Ενώ οι θερμόαιμοι Ναπολιτάνοι μάγειρες αποφάσισαν ότι η φρεσκάδα της σάρκας ενός ψαριού ταιριάζει απόλυτα με τη φίνα γεύση των κολοκυθοανθών. Φυσικά δεν λείπουν και οι δημιουργικές προτάσεις, όπου τα κιτρινωπά άνθη δένονται σε σάλτσα για σπαγγέτι με την ξεχωριστή γεύση του σαφράν (ζαφορά).
Οι Ισπανοί με μακρά παράδοση σε κάθε είδος ομελέτας τους συνδυάζουν με αυγά. Οι γαστρονομικές επιλογές στον κατάλογο των παραδοσιακών ελληνικών πιάτων με βασικό συστατικό τους κολοκυθοανθούς μπορεί να μην είναι αμέτρητες, αλλά σίγουρα είναι μοναδικές σε γεύση και νοστιμιά. Ξεκινώντας με τις πιο απλές, στεκόμαστε στους γεμιστούς ανθούς με ρύζι, πολύ κρεμμύδι, δυόσμο και ντομάτα, που ψήνονται στην κατσαρόλα με μπόλικο λεμόνι. Εξαιρετική είναι και η διακριτική «παρέμβασή» τους σε ένα ταψί με γεμιστές ντομάτες, κολοκύθια, μελιτζάνες και πιπεριές.
Στο Πήλιο παραγεμίζονται με φέτα, ψιλοκομμένο μοσχαρίσιο λουκάνικο και τηγανίζονται σε ελαιόλαδο. Τελευταία η φίλη μου Χρυσάνα Καρέλη, τους σερβίρει στο εστιατόριό της, στο Ηράκλειο Κρήτης, γεμιστούς με ένα μείγμα από ρύζι και ψιλοκομμένα σαλιγκάρια. Πάντως όποια παρασκευή από τις παραπάτω κι αν επιλέξετε πρέπει να γνωρίζετε ότι τα κιτρινωπά άνθη της κολοκυθιάς απαιτούν ιδιαίτερη μεταχείριση!
ΣΥΛΛΟΓΗ ΚΑΙ ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗ
Πρώτον, συλλέγονται μόνο νωρίς το πρωί, επειδή με τις πρώτες καυτές ακτίνες του ήλιου κλείνονται «στον εαυτό τους».
Δεύτερον, μόλις τους συλλέξετε ή τους αγοράσετε, αν δεν τους χρησιμοποιήσετε αμέσως, φροντίστε να αφαιρέσετε τους στήμονες και τα κοτσανάκια και να τους τοποθετήσετε τον ένα μέσα στον άλλον δημιουργώντας μικρά χωνάκια. Με αυτόν τον τρόπο και τυλιγμένους απαλά μέσα σε εφημερίδα ή χαρτοσακούλα μπορείτε να τους διατηρήσετε για 3-4 ημέρες. Όταν αποφασίσετε να τους χρησιμοποιήσετε, βγάλτε τους ένα-ένα, τοποθετήστε τους σε ένα ταψί και ραντίστε τους με λίγο νερό. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζονται και στο γέμισμά τους, γιατί τα πέταλά τους σκίζονται πολύ εύκολα.
Ιδανικότερος τρόπος είναι να τοποθετήσετε τη γέμιση στο εσωτερικό τους με τη βοήθεια ενός μικρού κουταλιού. Αν όμως έχετε την ατυχία να σας «σκιστούν» ή να σας μπαγιατέψουν, μην απογοητευτείτε. Τηγανήστε τους! Η επιτυχία αυτού του εύκολου φαγητού βασίζεται σε ένα πηχτό χυλό από απλό αλεύρι, γάλα και ασπράδια αυγών, που θα δώσει στους κολοκυθοανθούς ένα νέο «σώμα» από τραγανή κρούστα. Δοκιμάστε, ακόμα, να τους αποξηράνετε στη σχάρα του φούρνου σας και να τους διατηρήσετε τυλιγμένους σε γάζα μέσα σε κουτί ξύλινο που κλείνει αεροστεγώς.
Κάτι που ίσως δεν γνωρίζετε είναι ότι οι κολοκυθοανθοί διακρίνονται σε αρσενικούς και θηλυκούς. Οι θηλυκοί είναι μεγαλύτεροι, φαρδύτεροι και μακρύτεροι και πωλούνται συνήθως μαζί με τα κολοκυθάκια, ενώ οι αρσενικοί είναι σαφώς μικρότεροι και φυσικά ποτέ δεν «συνοδεύονται» από κολοκυθάκια! Πάντως για ένα να είστε σίγουροι: ότι καμία διαφορά δεν υπάρχει στη γεύση!