Ρομαντικό, δροσερό, λευκό. Το νέο μυστικό της πόλης, ακούσει στο όνομα Le Petit Village και σερβίρει τις πιο απολαυστικές λεμονάδες εμπλουτισμένες με (εποχικά) ευφάνταστα στοιχεία όπως πεπόνι, καρπούζι, σύκο και ρόδι, αλλά και ολόφρεσκες μακαρονοσαλάτες και μπρουσκέτες με φρέσκα τυριά και λαχανικά.
Θεωρείται το φαγητό των ξενύχτηδων, μάλλον γιατί περιλαμβάνει πολλά λιπαρά που παρηγορούν το στομάχι. Οι Αθηναίοι το αγκαλιάσαμε με θέρμη γιατί μας κάνει να νιώθουμε λίγο πιο Νεοϋορκέζοι και κάπως έβαλε τέλος στη ρουτίνας της κυριακάτικης ταβέρνας. Η επιστήμη του brunch όμως κρύβει πολλές εκπλήξεις για τον ουρανίσκο μας, γλυκές και αλμυρές! Πρόκειται για ένα πλήρες μενού που παίζει σαν μπαλαντέρ όλες τις ώρες της ημέρας καθώς μπορείς να το φας για πρωινό ή βραδινό, ένα μενού με πρωταγωνιστή το αυγό, κυρίως το burger, γλυκές θερμιδο-βόμβες και βέβαια light cocktails όπως mimosa και κάθε είδους Spritz.
Το Mama-Roux ταξιδεύει στα Νότια. Το χιπστερικό κρησφύγετο των Αθηνών ταξιδεύει στη Γλυφάδα και εμπλουτίζει το μενού του με νέες γεύσεις και απευθείας πτήσεις στη Νέα Ορλεάνη. Διατηρεί πάντα όλα τα στοιχεία για τα οποία το αγαπήσαμε, αυθεντικά, multiethnic πιάτα που αποτυπώνουν την κουλτούρα προορισμών όπως το Μεξικό, η Κίνα, η Συρία, η Γαλλία και το Βέλγιο.
Την Χρύσα την πρωτοσυνάντησα στο Συμπόσιο. Ένα εμβληματικό εστιατόριο που άφησε εποχή και μια πικρή νοσταλγική γεύση στο στόμα με την απουσία του από το γαστρονομικό σκηνικό. Μια επιβλητική, σχεδόν δωρική παρουσία, all time classic με τα μαύρα της ρούχα ήταν η απόλυτη Κυρία της σάλας και η απόλυτη κυρίαρχος της ποιότητας του service. Λίγο αργότερα κι εκεί που δεν το περιμέναμε, άνοιξε το πρώτο δικό της εστιατόριο στην Δημοφώντος στα Πετράλωνα και ξεδίπλωσε και ένα άλλο ταλέντο της: Την μαγειρική.
Τα μυστικά ενός επιτυχημένου εστιατορίου τα έχουν αποκωδικοποιήσει πολλοί. Τα μυστικά όμως για να φτιάξεις μια (ολόκληρη) επιτυχημένη πλατεία με 4, και προσεχώς 5, εστιατόρια είναι δυσεπίλυτο σταυρόλεξο. Η Δέσποινα και ο Παναγιώτης πρόσθεσαν στη γειτονιά φέτος το καλοκαίρι το αυτοπροσδιοριζόμενο ως "μακαρονάδικο" Ακάκιος, ένας χαρακτηρισμός που μάλλον το αδικεί γιατί το μενού κρύβει πολλές ακόμα εκπλήξεις. Το ζευγάρι, που μεταπήδησε από τις κατασκευές στις κουζίνες, αποφάσισε να μεταφέρει το κέντρο βάρους του αθηναϊκού "τρώμε έξω" στο Παλαιό Φάληρο φέρνοντας σε ένα άδειο σταυροδρόμι όλα τα σουξέ της εποχής. Μοντέρνα-vintage concepts, καλά εκτελεσμένα όπως το Παντοπωλείο, το Κεμπαμπτζίδικο και προσεχώς ένα Burger House δημιουργούν μια νέα γειτονιά στα νότια προάστια.
Ανάμεσα σε πλοία και σε τρένα, δίπλα σε πανέμορφα αναπαλαιωμένα νεοκλασσικά και σε μισογκρεμισμένα «Ξενοδοχεία ύπνου» της δεκαετίας του ΄60, στην ευρύτερη αγορά του Πειραιά, ψάξε να βρεις το ψητοπωλείο του Φώτη. Σε μια "ασυνάρτητη" γειτονιά όπου δικαστήρια, παλαιάς «κοπής» μπακάλικα, σκυλοτροφές, ναυτικά είδη και καφενεία χωρίς ταμπέλες ανακατεύονται, πήγαινε να φας το πιο παχουλό τυλιχτό και το πιο καλοψημένο συκώτι. Ζήτα από την Λεύκω μια κανάτα νερό, φώναξε το αφεντικό - θα τον ξεχωρίσεις από το φωτεινό γέλιο του - και ζήτα να σου σερβίρει τις ταπεινές γκουρμεδιές του.
Και να που ξαφνικά το κρέας της προβατίνας -λαϊκιστί Χονδρό- άρχισε να γίνεται μόδα. Λίγο τα ψαγμένα κρεατάκια της Αθήνας, θες που ανάμεσα στα black angus στις picanhas και στα wagyu beefs έκαναν μεγαλόψυχα και λίγο χώρο για κανένα παΐδι προβατίνας, είναι και χαμηλή τιμή του στα κρεοπωλεία και να σου η κυρία Προβατίνα, άρχισε να ροβολάει από τις χασαποταβέρνες της Μαγούλας, της Μάνδρας, της Θήβας και των Δερβενοχωρίων προς το κλεινόν άστυ. Το τηλέφωνο που δέχθηκα εκείνο το μεσημέρι ήταν λιτό, ολιγόλογο όπως και η αρβανίτικη καταγωγή εκείνου που έκανε την πρόσκληση: Σήμερα το μεσημέρι θα φάμε προβατίνα στον Γιάννη στα Σπάτα.
