Κάτω από τους δίδυμους λόφους της Ερμούπολης, και με τις «ευλογίες» ορθόδοξων και καθολικών, οι δυο εκκλησιές, ο Σαν Τζώρτζης κι η Ανάσταση, γίνονται μάρτυρες ενός «διπλού γάμου». Γεύσεις από τη δύση συναντιούνται με ανατολίτικες επιρροές, το λιτό φαγητό της φτώχιας βγαλμένο από τ’ αγροτόσπιτα κι οι μερακλίδικες ρεμπετολιχουδιές της Άνω Σύρας κοιτάνε ευθέως στα μάτια την πλούσια και περίπλοκη γαστρονομία των αρχοντικών που συντελείται σε λουσάτες κουζίνες στις μεγαλεπίβολες επαύλεις των εύπορων αστών. Είναι πολυσχιδής η γαστρονομία που οικοδομήθηκε στη Σύρα στην διάρκεια των τελευταίων αιώνων ως αποτέλεσμα της πλούσιας ιστορίας της. Η γοητεία του τοπίου της σαν μαγνήτης συγκέντρωσε ετερόκλητους ανθρώπους, διαφορετικές κουλτούρες και λαούς, που αγάπησαν το νησί και το ‘νιωσαν σπίτι τους. Ο καθένας έφερε μαζί τις συνήθειες, τους τρόπους, τα τεχνάσματά του, τη δική του κατσαρόλα! Κουβεντιάζοντας και συντρώγοντας με Συριανούς διαφορετικών καταγωγών και προελεύσεων, αισθάνεσαι πόσο απέχουν τα κοινά τους βιώματα. Δρόμοι που διασταυρώνονται σε μια ηλιόλουστη πρώτη ύλη από έναν τόπο με αναβροχιές, αρμυρή γη, δριμείς βοριάδες κι ασυνεπή θάλασσα.

Μια αγγλική παροιμία λέει ότι "το μυστικό συστατικό είναι πάντα ένα καλό τυρί". Αυτό κάπως εξηγεί την ιδιαίτερη σχέση που έχουν οι Βρετανοί με τα (όχι και τόσο διάσημα) τυριά τους.

Στο κέντρο της Βρετανικής πρωτεύουσας, λίγα βήματα πέρα από την τουριστική πλατεία του Covent Garden κρύβεται ένα θησαυροφυλάκιο τυριών που θα ζήλευε κάθε Έλληνας τυροκόμος, επιχειρηματίας και καταναλωτής. Διότι μπορεί να είμαστε ως λαός πρώτοι, μαζί με τη Γαλλία, σε κατανάλωση τυριών αλλά τέτοιο τυράδικο σίγουρα δεν έχουμε! Ίσως το μόνο αγγλικό τυρί που ξέρεις είναι τσένταρ, που άλλωστε είναι και η πιο mainstream επιλογή και για τους ίδιους τους Άγγλους, όμως. Στους πάγκους του «Neal's Yard Dairy» κρύβονται όμως εξαιρετικά διαμάντια που το ένα έχει πιο δύσκολο όνομα από το άλλο. Ιδρύθηκε το 1979 από τον Nick Saunders και τον Randolph Hodgson και μέχρι σήμερα οι πωλητές που κρύβονται πίσω από τους πάγκους έχουν εξειδίκευση στο συγκεκριμένο τομέα ειδήμων και είναι πρόθυμοι να σε βοηθήσουν να επιλέξεις τη σωστή γεύση ανάλογα με τα γούστα και την περίσταση που θέλεις.

Ο μπακλαβάς θεωρείται στην γείτονα χώρα, το πιο σημαντικό από όλα τα γλυκά του ταψιού. Δεν γίνεται τραπέζι γάμου, περιτομής ή οποιασδήποτε άλλης χαρμόσυνης περίστασης χωρίς μπακλαβά. Σύμφωνα μάλιστα με ένα λαϊκό έθιμο, η μητέρα της νύφης πρέπει να στείλει τη μέρα του γάμου στο σπίτι του γαμπρού ένα κοτόπουλο, μια κατσαρόλα πιλάφι ή ένα ταψί μπουρέκι, δηλ. τυρόπιτα, και ένα ταψί μπακλαβά. Για ένα πλούσιο κέρασμα στο Μπαϊράμι πρώτο από όλα τα γλυκά που επιλέγονται είναι και πάλι ο μπακλαβάς.

Συνήθως φτάνεις στο Κάιρο με μια τεράστια βαλίτσα με δεύτερα και τρίτα ρούχα, και κυρίως καμιά δεκαριά extra βρακιά, αντισηπτικά μαντηλάκια, χάπια για το στομάχι, παστίλιες για τα κοιλιακά σου και φυσικά με ένα τεράστιο φόβο και την περιέργεια του Δυτικού πως μπορεί ένας ολόκληρος λαός να επιβιώνει σε τέτοιες συνθήκες υγιεινής! Κουβαλάς μαζί σου κι όλες εκείνες τις συμβουλές των φίλων που πήγαν εκεί αρρώστησαν από ένα παγάκι φορέα δεκάδων μικροβίων που επιπλέουν στον Νείλο και έχουν ξαφνικά πηδήξει στο ποτήρι του ανυποψίαστου τουρίστα για να μεταφέρουν την κατάρα του Φαραώ που κάνει την ευαίσθητη κοιλίτσα σου να γουργουρίζει... Ανοίγεις το intrernet ψάχνεις όλες τις κριτικές εστιατορίων, τις βαθμολογίες των τουριστών στα καθώς πρέπει στέκια της πόλης και αισθάνεσαι ασφαλής! Κανένα δεν πέθαινε ακόμα στην πόλη με τους χίλιους μιναρέδες.