Όταν στη Μεσόγειο, μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού όλα τα άγρια χόρτα είναι ξερά και ανθίζουν μόνο τα γαϊδουράγκαθα, ένα μικρό φυτό με σαρκώδη καταπράσινα φύλλα εμφανίζεται στους μικρούς κήπους κάτω από τις φασολιές, τις κόκκινες ντομάτες και ανάμεσα στις κολοκυθιές.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Είναι άγνωστο πότε εμφανίστηκε στην ευρύτερη λεκάνη της Μεσογείου αυτό το φυτό με τα δροσερά φυλλαράκια. Ήταν όμως σίγουρα γνωστό στους Αρχαίους Έλληνες μια και υπάρχουν δεκάδες αναφορές τόσο από τον Διοσκουρίδη όσο και από τον Πλίνιο, ο οποίος αποκαλεί τη γλιστρίδα-αδράχνη «φυλαχτό για κάθε κακό», όσο και από τον Γαληνό. Τον 15ο αιώνα ο Αγάπιος Μοναχός από την Κρήτη γράφει: «Η γλιστρίδα έχει φύση ψυχρή και στυπτική. Η ήμερη είναι καλύτερη από την άγρια, σταματά την καούρα του στομάχου, ανακουφίζει τα έντερα... Όταν κάποιος τη φάει με ξινές γεύσεις χωνεύεται δύσκολα. Γι' αυτό είναι καλύτερα να τρώγεται με βασιλικό, σκόρδο, ρόκα, κάρδαμο και άλλα πικάντικα χόρτα».
ΔΗΜΩΔΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗ- ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
Ο Διοσκουρίδης τη χρησιμοποίησε στο παρελθόν για το έλκος του στομάχου και τις παθήσεις των ματιών. Ο Γαληνός μιλά για την εξαιρετική δύναμη του χυμού των φύλλων της. Σήμερα το φυτό καταναλώνεται κυρίως ως σαλατικό και σπάνια ή ελάχιστα για τις θεραπευτικές ιδιότητες της. Παρόλα αυτά οι ανακοινώσεις των τελευταίων ιατρικών ερευνών σε Ευρώπη και Αμερική αποδεικνύουν ότι η γλιστρίδα είναι πλούσια σε λινολενικό οξύ, το οποίο είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες για το χαμηλό ποσοστό καρδιοπαθειών που εμφανίζουν οι πληθυσμοί της Νότιας Μεσογείου.
ΣΥΛΛΟΓΗ - ΑΓΟΡΑ - ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ
Συλλέγεται όλο το καλοκαίρι, τόσο τα τρυφερά φύλλα της όσο και οι βλαστοί, από μέρη τα οποία είναι σκιώδη, έχουν υγρασία και συνήθως πολλά καλοκαιρινά λαχανικά τριγύρω. Πωλείται σε ματσάκια σε όλες τις αγορές τις Μεσογείου και σε πολύ χαμηλή τιμή, και με ονομασίες όπως: αντράκλα, αδράχνη, γλιστρίδα, σκλιμίτσα, τρέβα, χοιροβότανο και στην Τουρκία semizotu. Διατηρείται στο ψυγείο ή σε δροσερό μέρος για 3-4 ημέρες τυλιγμένη σε χαρτί. Λόγω της μεγάλης περιεκτικότητάς της σε υγρασία δεν αποξηραίνεται και δεν συμπεριφέρεται καλά όταν καταψυχθεί. Η γλιστρίδα ανήκει στην οικογένεια Portulacaceae, φύεται άγρια στα χωράφια και τους κήπους της Ελλάδας, της Κρήτης, της Ισπανίας, της Ιταλία, της Αιγύπτου, του Μαρόκου, της Τουρκίας, της Ινδίας. Καλλιεργείται όμως και με σπόρους πολύ εύκολα. Η πλατύφυλλη γλιστρίδα με τα μεγάλα στρογγυλά φύλλα συναντάται κυρίως στη Β. Ελλάδα και στην Κωσταντινούπολη. Η σπορά γίνεται από τον Απρίλιο έως τον Μάιο. Η συλλογή αρχίζει την τρίτη εβδομάδα μετά τη σπορά.
ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ
Ο πιο συνηθισμένος τρόπος κατανάλωσης της είναι ψιλοκομμένη σε σαλάτες με ντομάτα, αγγούρι, ρόκα, κρεμμύδι και φέτα. Εξίσου δημοφιλής στην Τουρκία είναι μια ακόμα δροσιστική σαλάτα με γλιστρίδα και γιαούρτι. Όσο όμως κι αν ακούγεται παράδοξο, η γλιστρίδα είναι θαυμάσια όταν μαγειρευτεί με σάλτσα ντομάτας μαζί με κοτόπουλο ή ψάρι και φρέσκα κολοκυθάκια. Αυτή η συνταγή είναι πολύ διαδεδομένη στην ανατολική Κρήτη και στην πόλη Μερσίνη της Τουρκίας. Μπορείτε επίσης να τη φτιάξετε με μια ελαφριά άρμη και να την αποθηκεύσετε ως τουρσί για το χειμώνα. Δοκιμάστε την «παντρεμένη» με ρύζι σ' ένα τύπο σπανακόρυζου και προσθέστε τη στα καλοκαιρινά μπριάμ μαζί με φρέσκο δυόσμο.
ΚΕΦΤΕΔΑΚΙΑ ΜΕ ΚΙΝΟΑ ΚΑΙ ΣΑΛΑΤΑ ΓΛΙΣΤΡΙΔΑΣ