Αφήνοντας πίσω μας την Place Massena, την πιο γνωστή πλατεία της Νίκαιας και έχοντας ακόμα στο μυαλό μου τα φωτισμένα αγάλματα-ανθρωπάκια, που σκαρφαλωμένα σε διάφορες στάσεις πάνω σε πανύψηλες κολόνες ατενίζοντας από ψηλά την Μεσόγειο, άλλαζαν χρώματα , ξαναπέρασα κι εγώ από το μωβ στο γαλάζιο, από το λευκό στο τυρκουάζ, από το κόκκινο στο κίτρινο... Η Νίκαια είναι μια πόλη γεμάτη χρώμα και φως , ζωντανή και παλλόμενη σ' έναν ρυθμό, που μόνο η αύρα της Μεσογείου μπορεί να δώσει σε μια πόλη ... κι εσύ ο ταξιδιώτης, βήμα-βήμα πάνω στα πλακόστρωτα , ανακαλύπτεις κάθε στιγμή ένα καινούργιο κομμάτι της που σε γοητεύει.... περπατώντας λοιπόν στην καταπράσινη Promenade du Paillon, ένα πανέμορφο ολοκαίνουργιο τεράστιο πάρκο με κιόσκια, με σιντριβάνια, με ολάνθιστα δέντρα , φτάνεις στην Place Garibaldi. Μπορείς να βγεις λίγο νωρίτερα από το πάρκο για να δεις ένα άλλο κομμάτι της διαδρομής ή να πας με το τραμ... Διαλέγεις ανάλογα με την διάθεση... Στην πολύβουη γεμάτη εμπορικά μαγαζιά ,καφέ και εστιατόρια πλατεία, βρίσκεται το Café Tourin. Μια τυπική brasserie με τα τραπεζάκια της απλωμένα τόσο όσο να μπορούν να κυκλοφορούν οι πεζοί (θυμήθηκα πόσο βασανίζονται οι πεζοί στην Αθήνα και μ' έπιασε θλίψη ) και τρεις μεγάλες αίθουσες με πολλά-πολλά τραπέζια. Ως εδώ όλα καλά και προβλέψιμα, μέχρι που έστριψα στην γωνία και αντίκρισα τον τεράστιο πάγκο με τα θαλασσινά! Ω Θεέ μου ,φώναξα αυθόρμητα και ο νεαρός Γάλλος δίπλα μου με κοίταξε παραξενεμένος. Τι να σας περιγράψω? Αγριωποί κοκκινόμαυροι αχινοί, καλοσχηματισμένα σαλιγκάρια της θάλασσας, ψιλό ρόδινο γαριδάκι και κατακόκκινοι καμαρωτοί ζωντανοί αστακοί.... μύδια γυαλιστερά –πιο μικρά από τα δικά μας- τεράστιες γαρίδες, καβούρια, αχιβάδες και τέλος το δυνατό χαρτί του Café De Tourin, τα στρείδια Fines de Claires! Μικρά, μεσαία, μεγάλα, όλα από τις καλλιέργειες της οικογένειας Rumegous, ιδιοκτήτριας του εστιατορίου, με ιστορία εκατό χρόνων στις καλλιέργειες στρειδιών. Δίπλα στους τεράστιους πάγκους οι εξειδικευμένοι στο άνοιγμα των στρειδιών και των αχινών υπάλληλοι, με ταχύτητα και επιδεξιότητα άνοιγαν τα ολόφρεσκα θαλασσινά ή τα ετοίμαζαν σε κουτιά φελιζόλ με πάγο για να τα πάρουν μαζί τους οι πελάτες...
Το πρώτο ποτήρι παγωμένο λευκό κρασί (χύμα) , απλά μ' έκανε να χαλαρώσω για ν' αντέξω την αναμονή, τσιμπώντας ένα ταρτάρ σολωμού με αβοκάντο, το ωραιότερο που έχω φάει ποτέ. Σε λίγο, μια μεγάλη πιατέλα (διώροφη την χαρακτήρισε ο φίλος μου μέσα στην σύγχυση που φέρνει η λαιμαργία) με 6-7 διαφορετικά θαλασσινά κι ένα μπολάκι μαγιονέζας προσγειώθηκε στο τραπέζι. Δίπλα μια εξάδα αγκαθωτοί αχινοί με τα κιτρινοκόκκινα αυγουλάκια τους λαχταριστά, κι άλλη μια εξάδα μεσαία στρείδια... τα κατακίτρινα λεμονάκια γρήγορα και ανυπόμονα ζουλήχτηκαν στα χέρια μας κι έκαναν τα ζωντανά θαλασσινά να σαλεύουν λίγο ανατριχιαστικά... τι τα θες όμως... τέτοια γεύση, όσο ανατριχιαστική κι αν είναι η όψη, δεν υπάρχει!... αλμύρα, ιώδιο, λεμόνι... αψάδα, γλύκα, τριζάτη ή βελούδινη σάρκα... γεύσεις και μυρωδιές μπλέχτηκαν, τα φουρκετάκια βουτούσαν ανυπόμονα στα σαλιγκάρια, η θάλασσα από τα όστρακα χυνόταν πάνω μας αλλά δεν μας ένοιαζε, πέσαμε κυριολεκτικά με τα «μούτρα» λες και είχαμε να φάμε μια εβδομάδα... Γι' αυτούς που λατρεύουν τα θαλασσινά το Café De Tourin είναι μια εξαιρετική επιλογή και κάθε φορά που πηγαίνω στην Νίκαια είναι το πρώτο εστιατόριο που επισκέπτομαι. Όλα ολόφρεσκα και λαχταριστά, ωμά ή αχνιστά (όπως τα μύδια μαρινιέρ) ή βραστά (γαρίδες, καβούρια) δεν θα αφήσουν κανέναν παραπονεμένο.
Τα στρείδια και τους αχινούς τους παραγγέλνεις εξάδα ή δωδεκάδα, τα μικρότερα όστρακα με το κιλό, το ίδιο και τις γαρίδες-αστακούς-καβούρια. Μια καλή λύση για να δοκιμάσετε απ' όλα είναι να επιλέξετε μια ποικιλία ανάλογα με τα γούστα σας. Μην παραγγείλετε τηγανητές πατάτες, δεν πρόκειται να τις αγγίξετε.
Στο Café Tourin μην περιμένετε σέρβις που θα σας αφήσει άφωνους. Γρήγορο, με ευγένεια, επαγγελματικό αλλά απλά διεκπεραιωτικό . Σ' ένα εστιατόριο όμως που τα τραπέζια αλλάζουν με ταχύτητα που στην Ελλάδα είναι άγνωστη πέρα από τα φαστφουντάδικα, αυτό είναι απόλυτα κατανοητό. Το μενού σε 3-4 διαφορετικές γλώσσες και απόλυτα διαφωτιστικό (ένας κατάλογος θαλασσινών έχει ιδιαιτερότητες), το χύμα κρασί εξαιρετικό, λίγα τα γλυκά... ουφ, είχαμε ήδη σκάσει...
Η καλλίτερη ώρα για να πάτε είναι αργά το απόγευμα, πριν ακόμα σκοτεινιάσει. Και τραπέζι θα βρείτε χωρίς κράτηση, και θα απολαύσετε τις αλλαγές των χρωμάτων στον ουρανό αυτής της υπέροχης πόλης.
Για όλα αυτά πληρώσαμε 70 ευρώ και φύγαμε ευτυχείς.
ΔΥΝΑΤΟ: Η ποικιλία των θαλασσινών που φαίνεται ατέλειωτη και οι λογικές τιμές.
ΑΔΥΝΑΤΟ: Διεκπεραιωτικό και απρόσωπο σέρβις.
