Τα τραπέζια με τα μακρυά λευκά τραπεζομάντηλα και τις μαύρες φερ φορζέ καρέκλες στην μεγάλη βεράντα, είχαν ήδη στρωθεί για το δείπνο. Λίγο πριν νυχτώσει και τα χρώματα ροζ και μαβιά, πορτοκαλλιά και δαμασκηνί έβαφαν ουρανό και θάλασσα. Οι σερβιτόροι με μακρυές μαύρες ποδιές , μετέφεραν προσεκτικά τα σερβίτσια και προετοιμάζονταν για το δείπνο, όταν η σεμνή παρουσία του Γιώργου Παπαϊωάννου, σεφ του On the Verandah, με επανέφερε στην πραγματικότητα. Νέα και απόλυτα επιτυχημένη μεταγραφή στο ένα από τα εστιατόρια του Ποσειδώνιου, μας μίλησε για τις πρώτες ύλες που επιλέγονται αυστηρά, για τις γεύσεις που θέλει να κρατάει σε αρμονία με την αισθητική του χώρου χωρίς να ξεφεύγει σε υπερβολές, για την ομάδα του, για το μενού της brasserie, για τον Nick τον εξαίρετο σερβιτόρο που θα προλάβαινε όλες τις επιθυμίες μας εκείνο το βράδυ.

Ξεκινήσαμε με δροσερά κοκταίηλ με τζιν και χυμό αγγουριού και τελικά συνοδεύσαμε μ΄αυτά και το φαγητό μας. Βελούδινη φάβα με ψημένο χταπόδι και λάδι τρούφας, καρπάτσιο από Μαγιάτικο πάνω σε στρώμα από ταρτάρ φινόκιο. Ισορροπία στο όξινο, στο αμυλώδες, στο ωμό, στο ψημένο. Κοντράρισμα στις υφές, στα χρώματα στις γεύσεις. Η αρμονία μέσα από τα αντίθετα. Σαλάτα με κινόα, αβοκάντο, αρακά και μαριναρισμένο γαύρο. Το πικάντικο του γαύρου, μαλάκωσε κάτω από την δροσιά και την απαλή γεύση των υλικών. Το επόμενο πιάτο με μάγεψε και είχα πολύ καιρό να φάω ισάξιο του στα εστιατόρια της Αθήνας: Ψητό καλαμάρι πάνω σε σπασμένο ρεβύθι με σχοινόπρασο και ζεστό λαδολέμονο με μαϊντανό και ανεπαίσθητη γεύση σκόρδου. Γνωστά και συνηθισμένα τα υλικά,δεν επικεντρώθηκα σ΄αυτά, έξυπνος και ο συνδυασμός με το ρεβύθι αλλά το ψήσιμο, η γεύση και η υφή της σάρκας του καλαμαριού ήταν κάτι ασύλληπτο! Περάσαμε στα κυρίως, με μυλοκόπι με κρούστα φουντουκιού πάνω σε λαχανίδα. Πολύ καλό πιάτο, με την λαχανίδα να συνοδεύει επιτυχημένα το ολόφρεσκο ψάρι και ο πουρές καρότου αρωματισμένος με πορτοκάλλι, να δίνει αυτό το «κάτι» τις διαφορετικό στην κάθε πηρουνιά. Μο-να-δι-κό rib eye, αριστουργηματικά ψημένο, εξαιρετικής ποιότητας κρέας. Τόσο καλό, που η σάλτσα κρασιού ήταν περιττή. Ένα ακόμα δροσερό κοκταίηλ για να κλείσουμε και να περάσουμε στα γλυκά. Νamelaka σοκολάτας γάλακτος με σορμπέ κασίς και παιχνιδιάρικο γαλακτομπούρεκο «αλλιώς». Δυό κομμάτια από φύλλα κρούστας ελαφρά σιροπιασμένα, κουταλιές από κρέμα γαλακτομπούρεκου και παγωτό κανέλλα. 

 Από τα ωραιότερα δείπνα των τελευταίων μηνών, πολλά μοδάτα εστιατόρια της Αθήνας θα ζήλευαν τις γεύσεις και την αρτιότατη εκτέλεση των πιάτων του Γιώργου Παπαϊωάννου. Και όταν έφαγα σε ταβερνάκι των Σπετσών τηγανητό κατεψυγμένο καλαμαράκι με τιμή 15,80 οι τιμές στο On the Verandah....ε, είναι πολύ χαμηλές. Το εξαίσιο καλαμάρι που σας περιέγραψα, κοστίζει 14 ευρώ!!!!

Διαμονή με γεύση λοιπόν, μια καινούργια τάση που κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος όχι μόνον στην Αθήνα αλλά και σε όλα τα ξενοδοχεία της Ελλάδας που έχουν τις προϋποθέσεις να την υποστηρίξουν... και στο Ποσειδώνιο ίσως αναβιώσει εκείνη η εποχή που ο οραματιστής Ανάργυρος έγινε κουμπάρος στον «μεγάλο γάμο» του Σπετσιώτη Μπόταση με μια καλλονή της εποχής, την Λιλλέτα Αδοζίδη-Ραζή.......