Σάββατο μεσημέρι και περιμένω τέσσερα άτομα για φαγητό. Η διάθεση μου ανάλαφρη ακριβώς όπως και οι πρώτες ημέρες της Άνοιξης. Διαβάζω προσεκτικά τις σημειώσεις μου: πράσινη σαλάτα δροσερή με πανσέδες χρωματιστούς σε τόνους του λευκού ροζ, ντοματίνια μαύρα και κίτρινα παντρεμένα με μπαγιάτικο χωριάτικο ψωμί και ξινοτύρι Μυκόνου.
Ωραία! Αποφασίζω αυτή την φορά να κάνω τις προμήθειες μου από το «Αγροτικόν». Συνήθως πέφτω πάνω του διαδικτυακά, αντικρίζοντας κάτι υπέροχες φωτογραφίες ζουμερών φρούτων και εξωτικών λαχανικών που ανεβάζει στην σελίδα του.
Ομολογουμένως η Φιλοθέη είναι μια περιοχή που πάντα με αγχώνει με τις μονοδρομήσεις της, αλλά μαγικά μέσα σε δέκα λεπτά βρίσκομαι Ρέας 4 και κουβαλώντας την καλύτερη μαγειρική έμπνευση μου, εισβάλλω στο οπωροπωλείο.

Το αυγό είναι ουσιαστικά μια μυστηριακή μορφή τροφής ικανή να θρέψει και να γεννήσει νέα ζωή. Στις αρχαίες ανατολικές θρησκείες τα αυγά είναι σύμβολο δημιουργίας που συνδέεται με τις γιορτές της άνοιξης για αναγέννηση και αναζωογόνηση.

Για τους κινέζους το αυγό συμβολίζει την ολότητα. Ο κίτρινος κρόκος είναι ο ουρανός και το ασπράδι η γη. Κατά τη δημιουργία του κόσμου το Κοσμικό Αυγό άνοιξε στα δύο και τα δύο μισά σχημάτισαν τον ουρανό και τη γη. Στην αρχαία αιγυπτιακή θρησκεία η χήνα του Νείλου κλώσησε το Κοσμικό Αυγό, από το οποίο βγήκε ο Ήλιος, ο θεός Ρα. 

Πολύ αργότερα το αυγό ως σύμβολο συνδέθηκαν με το Πάσχα και πλέον ως χριστιανικό σύμβολο μεταφέρει την ανάσταση και την αναγέννηση. Έτσι σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση η καθιέρωση των κόκκινων αυγών το Πάσχα οφείλεται σε μια πωλήτρια αυγών, που την ημέρα της Ανάστασης του Χριστού έμαθε την είδηση στα Ιεροσόλυμα. Δύσπιστη καθώς ήταν, άφησε κάτω το καλάθι με τα αυγά που κρατούσε και αναφώνησε: «Μόνο αν γίνουν τ' αυγά μου κόκκινα θα το πιστέψω». Το θαύμα έγινε και τα αυγά έγιναν κόκκινα.

Εκείνο το κρύο απόγευμα όταν μαζί με την φίλη μου την Γιάννα Μπαλαφούτη και τον Δημήτρη Φραγκούλη κατηφορίζαμε στο κέντρο για να πάμε στο κατάστημα της Αction Aid ήμουν βυθισμένη στις σκέψεις μου και μια δυσθυμία που την έσπαγε σε κάθε χαρά που έτυχε να μου τραβήξει το μανίκι τις τελευταίες μέρες πήγαινε και ερχόταν στον κεφάλι μου. Είχα πάρει την πρόσκληση την τελευταία στιγμή και αυτό δεν είχε καθόλου ταΐσει την ματαιοδοξία μου...

Σπουδάζει στο Λονδίνο οικονομικά, δουλεύει σε μεγάλες εταιρείες στελεχών και ξαφνικά αποφασίζει να βάλει λίγο μέλι στη ζωή της!
Τα αφήνει λοιπόν, όλα πίσω της και αρχίζει να ασχολείται με ένα γοητευτικό ελληνικό προϊόν με ιστορία χιλιάδων χρόνων που σαφώς της «φαίνεται» πιο ενδιαφέρον από τους άψυχους αριθμούς.
Η Εύη Ντόβα, λοιπόν, φτιάχνει πριν τρία χρόνια το «σπίτι της μέλισσας» και συγκεντρώνει στο λιλιπούτειο κατάστημά της Μελισσότοπος περισσότερα από τριάντα διαφορετικά είδη εξαιρετικού μελιού από Έλληνες παραγωγούς που όλοι φέρουν πιστοποιητικά ελέγχου ποιότητας.