Ο ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΕΝΟΣ ΜΗ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΥ ΚΑΪΡΟΥ

Το ελέγχεις νιώθεις μια ελαφριά ζαλάδα καθώς δοκιμάζεις για πρώτη φορά το Ναργιλέ σου στο κοσμικό Fishawi και πίνεις διστακτικά την λεμονάδα με τα μοσχολέμονα που σε σερβίρουν. Χαλαρώνεις για λίγο απολαμβάνεις το είδωλο σου μέσα σε ένα από τους δεκάδες καθρέφτες. Ωστόσο οι μουσικές, τα χρώματα από τα φουστάνια των βασιλισσών της ερήμου που πάνε και έρχονται μπροστά στα κοσμοπολίτικα τζαμιά και οι μυρωδιές από τα θυμιάματα και τα μπουχούρια που διώχνουν το κακό μάτι σε κάνουν να ονειρεύεσαι έξω από το συμβατό, το καθορισμένο και το προβλεπόμενο.

Και μετά σκέφτεσαι ποιος είσαι ή τέλος πάντων ποιος νομίζεις ότι είσαι. Η λογική σου ψιθυρίζει απλά στο αυτί δεν είσαι "Αιγύπτιος" άρα δεν μπορείς να ζήσεις έτσι. Ούτε μπορείς να βρεις χαρά μασουλώντας μια φουσκωτή και κάπως στεγνή πίτα που αγόρασες από τον ποδηλάτη πωλητή του δρόμου. Έχει σκόνη από την έρημο, μικρόβια και μια απλότητα που δεν θα κολλά η άτιμη με τίποτα στις περιγραφές που θα κάνεις πίνοντας φραπέδια με τους φίλους σου στην παραλιακή. Σηκώνεις την μηχανή για να αποτυπώσεις τι τελικά; Την ανέχεια και την ένδεια του φτωχού Αιγύπτιου ή του περιορισμένου σου ορίζοντα; Γιατί βλέπεις η αύρα δεν φωτογραφίζεται ποτέ απλά την νιώθεις από την λάμψη και την έλξη της.

Αν δεν μπορείς να νιώσεις λοιπόν αυτήν την αύρα διάβασε προσεκτικά τις παρακάτω διευθύνσεις θα φας και θα πιεις στην πλήρη χλίδα με την εκλεπτυσμένη υψηλή αισθητική της Ανατολής στο ναδίρ της. Ασφαλής στρογγυλοκαθισμένος σε μαγικά χαλιά με χορτασμένη την δυτική θεμιτή κουλτούρα σου περί ωραίου, καθαρού και νόστιμου.

ABOU EL SID
Από τα πιο γνωστά και φημισμένα εστιατόρια του Καΐρου με εξευρωπαϊσμένες Αιγυπτιακές συνταγές σε μια μίξη με Τούρκικη και Λιβανέζικη κουζίνα. Το πιο εντυπωσιακό πάντως είναι η βαριά ατμοσφαιρική διακόσμηση, με τα βελούδινα καθίσματα και τον ιδιαίτερο φωτισμό. Ο κατάλογος του μεγάλος, οι μερίδες του όμως μικρές σε σχέση με την τιμή χρέωσης τους. Εμείς δοκιμάσαμε molokheya μια πηκτή πράσινη σούπα που συνοδευόταν με κοκκινιστά κεφτεδάκια και ρύζι. Το πιο ονομαστό πιάτο της Αιγύπτου είναι τα περιστέρια "χαμάμα" γεμιστά με ρύζι ή φιρίκ (πλιγούρι) αν και δεν θα τον συνιστούσα να το δοκιμάσετε στο συγκεκριμένο εστιατόριο. Το συκώτι της Αλεξάνδρειας τηγανιτό με μπόλικα κρεμμύδια και πιπεριές και τα κόφτα (κεφτέδες που μοιάζουν με μικρά κεμπάπ) αξιοπρεπή αλλά καμία σχέση με τα αυθεντικά. Αυτό που κυρίως θα με έκανε να μην ξαναέρθω σε αυτό το εστιατόριο είναι το αργό σερβίς και οι πολύ ακριβές τιμές σε σχέση με τις μερίδες και την ποιότητα.

157 Sharia 26th offJuly, Zamalek, Gezira, Cairo, Egypt, +20 2 2735 9640, www.abouelsid.com

NAGUIB MAHFOUZ CAFE
Στην καρδιά της αγοράς του Αλ Χαλίλι, το Naguib Mahfouz μπορεί να είναι κάπως πιο ακριβό από άλλα εστιατόρια στο Κάιρο, το φαγητό και το σέρβις του, ωστόσο, αξίζουν και με το παραπάνω άσε που κάνει και τον πιο ανασφαλή τουρίστα να αισθανθεί όμορφα. Για ορεκτικό δοκιμάσαμε tameya μικροσκοπικά γεμιστά αμπελόφυλλα, χούμους με φαλάφελ, και το εξαιρετικό παραδοσιακό επιδόρπιο Um Ali με φύλλα σφολιάτας μουσκεμένα σε κρεμά γάλακτος, εμπλουτισμένο με μπόλικους ξηρούς καρπούς και ψημένο στο φούρνο με μια θεϊκή κρούστα.
Khanal-Khalili, al-Badestan La., Khan al-Khalili, Cairo, Egypt,+50 2 590 3778 5 

TAMARA
Μια κουζίνα που θεωρείται hit στο Κάιρο και στην οποία ούτε οι ντόπιοι ούτε οι τουρίστες λένε όχι, είναι αυτή του Λιβάνου. Το Tamara, μας είπαν ότι είναι ένα από τα ολοκαίνουργια εστιατόρια της Πόλης και εμείς ανυπομονούσαμε να δοκιμάσουμε αυτή την μοναδική «αρτίστικη» κουζίνα του Λιβάνου. Αποφασίσαμε να επισκεφτούμε εκείνο το μοδάτο στην πιο κοσμική συνοικία του Καΐρου της 6η Οκτωβρίου. Ανεβαίνοντας μια μικρή εσωτερική σάλα, γεμάτη από πολύχρωμα καντήλια από φυσητό γυαλί φτάσαμε, σε μια δροσερή υπαίθρια σάλα, το Tamara έχει θέα το περίφημο σιντριβάνι του Festival City Mall του Καΐρου. Η όλη αισθητική το χώρου είναι μοντέρνα αραβική, με ζωηρούς πολυελαίους και έπιπλα.
Παραδόξως, δεν υπήρχαν μενού πάνω στο τραπέζι μέχρι που τα ζητήσαμε μαζί δυο υπέροχες λεμονάδες φτιαγμένες με γλυκολέμονα και δυόσμο. Το Tamara προσφέρει Λιβανέζικες λιχουδιές όλων των ειδών εκτελεσμένες με τον καλύτερο τρόπο!! Νόστιμα Manakish με θυμάρι, Shawermas (κομμάτια κρέατος τυλιγμένα σε πίτα), κόφτα με υπέροχο αρνίσιο κιμά αναμεμειγμένο με μοσχάρι σερβιρισμένα με χούμους, συκωτάκια κοτόπουλου με ξινό σιρόπι ροδιού, μουχαμάρα με μελιτζάνα, ψιλοτριμμένο καρύδι τόσο καυτερή όσο πρέπει, πιτούλες τραγανές τηγανιτές κομμένες σε τετράγωνα κομματάκια και μουσκεμένες στο γάλα και το γιαούρτι μαζί με κοτόπουλο. Ο κατάλογος με τα επιδόρπια έφτασε μαζί με τον πιο καλύτερο ναργιλέ του Καΐρου με δυνατό χαρμάνι καπνού. Καταλήξαμε αμέσως σχεδόν σε εκείνο το αέρινο Ghazal Beirut γλυκό φτιαγμένο με μαλλί της γριάς παγωτό με μαστίχα και φιστίκι. Κάθε μπουκιά σε έστελνε στον παράδεισο καθώς μαζί με το Halawa Gimpna θεωρώ ότι είναι από τα καλύτερα ανατολίτικα γλυκά που έχω δοκιμάσει.

Al Manteqah Al Oula Nasr City, Cairo, Egupt, +2016885

FISHAWI
Στα δαιδαλώδη και πολύβουα σοκάκια του Χαν Ελ Χαλίλι βρίσκεται ένα από τα παλαιότερα καφενεία του Καΐρου με τους δεκάδες σκαλιστούς καθρέφτες. Κάθε τουρίστας που σέβεται τον εαυτό του ξαποσταίνει σε αυτόν τον καφενέ. Αιγυπτιακά καφενεία όπως Ahwa Fishawi, υπήρξαν σημαντικά σημεία συνάντησης από τα Ισλαμικά χρόνια, φέρνοντας κοντά ανθρώπους από όλα τα κοινωνικά στρώματα, πλανόδιους πωλητές, ταξιδιώτες, καλλιτέχνες, ακόμα και ποιητές.

Εγώ σχεδόν πάντα καταφέρνω να εξασφαλίσω μια θέση έξω δηλαδή στο φασαριόζικο σοκάκι όπου όλα έχουν ένα αέρα ατέλειωτης και εναλλασσόμενης θεατρικής παράστασης. Λιλιπούτιες χορεύτριες της κοιλιάς, ταχυδακτυλουργοί, στιλβωτές παπουτσιών και πωλητές ρούχων μαζί με χρυσοποίκιλτες «τιάρες» φαραώ πάνε κι έρχονται μπροστά σου. Εδώ απολαμβάνω ένα ωραίο light ναργιλέ με άρωμα μήλου, ένα ωραίο φλιτζάνι έντονα αρωματικού τσαγιού μέντα ή καφεδάκι με διπλό καϊμάκι αρωματισμένο με καρδάμωμο.

Όταν όμως με βγάλει ο δρόμος μου βράδυ μαζί με την πολύ καλή ζωντανή μουσική μπορεί να τσιμπήσω και ένα μαλακτικό σαλέπι σερβιρισμένο με μπόλικους ξηρούς καρπούς και καρύδα.

El-Fishawi Alley, Khanal-Khalili, Cairo, Egypt, +2025906755

ΤΟ ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΟ TOUR ΤΟΥ ΑΤΡΟΜΗΤΟΥ...

Αν όμως είστε από εκείνους τους ταξιδιώτες της ζωής και όχι ένα απλός τουρίστας τότε τα εμπόδια και οι κλισέ περιορισμοί ενός μικρόκοσμου που σε εμποδίζει να ζήσεις δυνατές και νέες συγκινήσεις τότε διάβασε που μπορείς να καταβροχθίσεις γενναίες δόσεις αληθινά νόστιμη ζωή!

ΤΑ ΦΑΛΑΦΕΛ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ

Στο Παλαιστινιακό AL AWDA στην οδο 28 Dr. Abdel Hakim El Refaey St. Off  Mostafa El Nahhas St. Nasr, έφαγα μακράν τα καλύτερα φαλάφελ που έχω δοκιμάσει ποτέ! Με τραγανή κρούστα απέξω αρωματισμένα με μια γεναία δόση ξερό κόλιανδρο και τόσο αφράτα που λιώνουν στο στόμα. Στην πραγματικότητα όμως δεν είναι μόνο τα φαλάφελ που σε κάνουν να τρελαίνεσαι αλλά όλα εκείνα τα μαγικά πολύχρωμα βαζάκια με δεκάδες τουρσιά που ανοίγουν ξαφνικά μπροστά σου για να σε ξεναγήσουν σε ένα μαγικό χώρο γεύσης. Καρότο λαμπερό και τραγανό, μελιτζάνα πικάντικη με σκόρδο, ραπανάκι εκτυφλωτικά κόκκινο, ελίτσες μικροσκοπικές και κατακόκκινη χαρίσσα καυτερή και τόσο ενδιαφέρουσα και περίπλοκη που κλέβει την παράσταση.

Στρογγυλοκαθίσαμε στα πλαστικά τραπεζάκια και στις παρδαλές καρέκλες που τα διαφορετικά χρώμα συναγωνιζόταν τις μαντήλες των γυναικών που απολάμβαναν τα φαλάφελ τους κάτω από τον Ανοιξιάτικο ήλιο του Καΐρου. Και τότε κατέφθασαν οι σερβιτόροι με τους «χαμογελαστούς» δίσκους με το πιο ενδιαφέρον branch στον κόσμο. Χούμους με ρεβίθια, μικροσκοπικά χυλωμένα κουκιά που εδώ τα ονομάζουν φούλια (το ful medames), ταχίνι χτυπημένο με νερό και λεμόνι σε μια υπέροχη ρευστή κρέμα πασπαλισμένη με ζαατάρ ένα μείγμα αρωματικών με κυρίαρχο υλικό το θυμάρι.

Φαλάφελ με μια μικροσκοπική τρυπούλα στο κέντρο που βοηθάει το λάδι να τα τηγανίσει ομοιόμορφα, αυγά βραστά, γιαούρτι χτυπημένο με ντοματούλα και αγγουράκια και φυσικά φρέσκοψημένες πίτες που μέσα στην στρογγυλή κοιλίτσα χωράνε σχεδόν τα πάντα και σε απίθανους συνδυασμούς! Τώρα αν τρέξει και λίγη σαλτσούλα με ταχίνι και λερώσει το μπλουζάκι σας το αξία έχει;

ΤΟ ΚΕΜΠΑΠ ΤΟΥ REFAAEE

Φεύγοντας από το Al Awda ευχαριστημένοι με τον ήλιο να έχει ζεστάνει από τα κοκαλάκια μας την υγρασία του χειμώνα αποφασίσαμε ότι το βράδυ όπως μας είπαν οι πολύ ψαγμένοι και καλοφαγάδες Αιγύπτιοι φίλοι μας θα πηγαίναμε για κεμπάπ στο πιο διάσημο μη τουριστικό εστιατόριο του Καΐρου το AL REFAAEE στο 37 El Nawawy St. Αφού διασχίσαμε την μισή πόλη φτάσαμε σε μια συνοικία με δεκάδες εμπορικά καταστήματα και φυσικά πλανόδιους πωλητές ολοστρόγγυλων γλυκών ζαχαρωμένων μήλων.

Στρίψαμε με τα πόδια σε ένα στενάκι που τίποτα δεν μπορούσε να μας προετοιμάσει γι αυτό που αντικρίσαμε. Κατεβήκαμε δυο τρία σκαλοπάτια και βρεθήκαμε σε μια στενή λουρίδα παραδείσου κρέατος! Οι ψησταριές μέσα, το κρεοπωλείο, το ζύγισμα και το σερβίρισμα έξω. Ο ιδιοκτήτης που το όνομα του φέρει το εστιατόριο ένα ηλικιωμένος ψιλόλιγνος άντρας, χαρακτηριστική φιγούρα Αιγύπτιου στέκεται όρθιος και σαν μαέστρος διευθύνει την λειτουργία του διάσημου κεμπαπτζίδικου. 

Ωστόσο εμείς στεκόμαστε μέσα και επάνω σε μια εσοχή τοίχου που χρησιμεύει για αποθηκευτικό χώρο καθώς και για «κρεβατάκι» στα γατάκια που μάλλον έχουν γίνει μόνιμοι θαμώνες του μαγαζιού. Με αυτό τον τρόπο βέβαια είμαστε ασφαλείς να περιμένουμε τουλάχιστον 20 -30 λεπτά την σειρά μας ώστε να μην παρασυρθούμε από το πλήθος που συρρέει για να δοκιμάσει το καλύτερο κεμπάπ του Καϊρου, παϊδάκι μοναδικά νόστιμο χωρίς να είναι λιπαρό, πρόβατο ψητό που λιώνεις το στόμα και μικροσκοπικά λουκάνικα.

Ωστόσο μαθαίνω ότι στο Ραμαζάνι πρέπει να κλείσεις τραπέζι τουλάχιστον δυο μήνες πριν και ότι ο Refaaee αποφάσισε ότι επειδή είναι ο καλύτερος θα πουλάει τα παϊδάκια του και το κεμπάπ του 38 ευρώ το κιλό!! Και δεν προσθέτει κανένα καρύκευμα ούτε καν αλάτι στο κρέας γιατί είναι αρκετά νόστιμο από μόνο του.

Φάγαμε τέλεια σε πλαστικά πολύχρωμα πιατάκια, μόνο κρέας εννοείται γιατί το μαγαζί δεν σερβίρει τίποτε άλλο απολύτως!! Παρά μια σαλάτα ντομάτα αγγούρι πιπεριά και ταχίνι χτυπημένο με λεμόνι. Η ατραξιόν για εμάς τους «ψαρομένους» τουρίστες είναι φαιοκίτρινο υγρό που το λένε «ουίσκι της Αιγύπτου» και δεν είναι τίποτε άλλο από ένα απλό αλλά πολύ καυτό ζουμί σαλάτας!!! Φωτογραφίζομαι με τον ιδιοκτήτη πρώτον γιατί τον γουστάρω τρελά και δεύτερον γιατί έτσι συνηθίζουν να κάνουν όλοι οι διάσημοι όπως διαπίστωσα και από τις φωτογραφίες που μόλις κατάφερα να δω στους τοίχους γιατί ο κόσμος που συνέρεε να φάει κόντεψε να με παρασύρει στο αμέσως επόμενο στενό......

ΤΑ ΑΠΑΙΧΤΑ ΓΛΥΚΑ ΤΟΥ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ

Την επόμενη ημέρα λοιπόν πρωί πρωί είπα να κάνω μια «εκδρομή» στο σουπέρ μάρκετ όπως κάνουν οι περισσότεροι εύρωστοι Αιγύπτιοι με τις οικογενείας τους. Πήγα βέβαια σε Αιγυπτιακή αλυσίδα το HYRER ONE, Extension Of 26th Of July Spine El Sheikh Zayed,για ένα και μόνο λόγο!! Εκεί μπορεί να βρεις τα καλύτερα σιροπιαστά γλυκά τύπου Συρίας και Λιβάνου! Ένα ολόκληρο ζαχαροπλαστείο – εργαστήριο φτιαγμένο μέσα στο σούπερ μάρκετ με μια βιτρίνα από ολόκληρα βουνά από γλυκίσματα – χειροτεχνήματα! Φτιαγμένα με φύλλο από κανταΐφι γειμιστά κατά 80% φιστίκι, ή φουντούκι και αρωματισμένο φρέσκο βούτυρο γκι και χωρίς σιροπιού! Από εκεί αγόρασα και το πιο υπέροχο κιουνεφέ με κρέμα και όχι με τυρί το οποίο όμως δεν μεταφέρετε στην βαλίτσα!!!

Αν είστε τυχεροί ζητήστε να αγοράσετε Halawa Gipna μικροσκοπικά ρολάκια με χαλβά και καϊμάκι. Επιτόπου σας κερνάνε τουλάχιστον δέκα κομμάτια από ότι θέλετε με απόλυτη γενναιοδωρία και αυταρέσκεια μια και θα καταλάβουν από τις γκριμάτσες και τα επιφωνήματα πόσο σας άρεσαν! Και γιατί οι Αιγύπτιοι χαίρπονται πιο πολύ που τρώτε το φαγητό τους!

ΝΑΡΓΙΛΕΣ ΕΝΤΟΣ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΟΙΧΩΝ

Βέβαια το ίδιο βράδυ η περιπέτεια ο ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΟΣ ΜΗ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ θα συνεχιζόταν με πολλα απρόοπτα και εκπλήξεις!
Καταρχήν ο συνοδός μου αποφάσισε ότι έπρεπε να με πάει στην παλιά πόλη κρυμμένη στα παλιά τείχη του Καΐρου στην περιοχή Suhaimi σε ένα Καφέ, το SOBHY, που καμία σχέση δεν έχει με το Fishawi στο πολυσύχναστο Αλ Χαλιλι. Εδώ συνήθως απολαμβάνουν τον ναργιλέ τους, τον καφέ τους και το τσάι τους οι ντόπιοι συνοδεία ενός λαούτου που σιγοτραγουδάει όλη νύχτα. Εκτός από καλό ναργιλέ εδώ απολαμβάνεις και ρεβίθια «μπλούμ» όπως μου αρέσει να τα λέω. Έρχονται σε μικρό ποτηράκι σαν σούπα με μπόλικο κόκκινο καυτερό πιπέρι. Ο διάκοσμος, η αλήθεια είναι, ότι θυμίζει λίγο τσίρκο με δεκάδες φιγούρες διασήμων από χαρτοπολτό να φιγουράρουν κάτω από πολύχρωμα υφάσματα τα οποία πάλλονται σε κάθε φύσημα του ναργιλέ σου.
Ξεχωρίζω την θρυλική Ομ Καλσουμ ενώ φυσάω τον καπνό από το ναργιλέ μου κάτω από τα γοητευτικά μουστάκια του Νάσερ και αναρωτιέμαι αν όλη αυτή η θεατρική σχεδόν φανταστική εναλλαγή εικόνων και μικρών συμβάντων μέσα στην σκοτεινή και γοητευτική νύχτα του Καΐρου είναι εκείνη που πυροδοτεί μια στιγμιαία ευδαιμονία στην ψυχή μου.

Και μετά ήρθαν τα σκληρά! Με κλειδωμένες τις πόρτες του αυτοκινήτου που εδώ που τα λέμε ήταν και επιδεικτικά μεγάλο και απίθανα ακριβό για τις λαϊκές συνοικίες του Καΐρου και μετά από μια περιπλάνηση μιας ώρας για να βρούμε την κατάλληλη γειτονία βρεθήκαμε σε ένα μέρος που κινούταν σε άλλους χρόνους. Δεκάδες υπαίθρια κρεοπωλεία και αυτό το κόκκινο προκλητικό της ωμής σάρκας που η μυρωδιά της είμαι σίγουρη ότι χτυπούσε επίμονα τα θωρακισμένα τζάμια του αυτοκινήτου μας. Εξέφρασα την επιθυμία να κατέβω για να βγάλω φωτογραφίες. Ούτε μια στις χίλιες ήταν η απάντηση! Σεμνά και με το κεφάλι κάτω πάντα αγκαζέ με τους συνοδούς μας μπήκαμε στην γειτονιά της απόλυτης ΤΣΙΚΝΑΣ. Δεκάδες υπαίθριες ψησταριές προμηθεύονταν «ζωντανό» και φρέσκο κρέας για να το ψήσουν επιτόπου και να το σερβίρουν στον κόσμο που συνέρεε στο Sobhy kaber. Πάλι χρειάστηκε να περιμένουμε τουλάχιστον 10 λεπτά όρθιοι και μετά από διαπραγματεύσεις να στριμωχτούμε σε ένα τραπεζάκι μαζί με οικογένειες που απολάμβαναν το φαγητό τους κάτω από μια τεράστια οθόνη τηλεόρασης που μουρμούριζε κάτι ακαταλαβίστικες ειδήσεις.

Σε κλάσματα του δευτερολέπτου είχαμε σερβιριστεί. Πρώτα ήρθαν οι πίτες οι οποίες «έπεσαν» χύμα επάνω στο τραπέζι το οποίο φυσικά δεν είχε τραπεζομάντηλο, μετά προσγειώθηκαν 3-4 πακετάκια από αλουμινόχαρτο ερμητικά κλειστά. Το ένα είχε μοσχαρίσια συκωτάκια ψιλοκομμένα μαζί με κρεμμύδια και πιπεριές, το άλλο λουκάνικα μικροσκοπικά γεμισμένα με ρύζι και κιμά, το τρίτο ένα μαλακό και τρυφερό πρόβειο κρέας. Αναζήτησα τα πιρούνια μάταια... φυσικά. Εδώ τρως με τον χέρι και την πίτα βοηθό. Αν είσαι προληπτικός και φοβιτσιάρης κάνε κι ένα σταυρό για να καλέσεις βοηθό το θεό. Παρατήρησα την χοντρούλα Αιγύπτια με τα μαύρα ρούχα που καθόταν δίπλα μου,  βουτούσε την πίτα με μια αυταρέσκεια μέσα στην σαλτσούλα, έπαιρνε κι ένα κομμάτι κρέας και το έφερνε ηδονικά στο στόμα της.

Την αντέγραψα εννοείτε και δεν σκέφτηκα ούτε λεπτό αυτά που συνήθως βασανίζουν εμάς τις comme il faut δυτικές. Η απειλή των παραπανήσιων κιλών στην ζυγαριά δεν με απασχολούσε καθόλου καθώς έβλεπα ένα αριστουργηματικό μπουτάκι από ένα ωραίο λιπαρό αρνάκι να ξαπλώνει μπροστά μου.

Γυρίζοντας στο ξενοδοχείο και καθώς ετοιμαζόμουν να πέσω κατάκοπη στο κρεββάτι αισθάνθηκαν να μου τρυπάει τη μύτη αυτή η ενοχλητική τσίχνα που είχε λούσει το κορμί μου από πάνω μέχρι κάτω. Δεν έδωσα σημασία, άλλωστε ήμουν πολύ χαρούμενη και ευχαριστημένη για να βρω αφορμή να γκρινιάζω...

ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ

ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΑ ΦΑΛΑΦΕΛ ΜΕ ΧΟΥΜΟΥΣ

ΚΟΦΤΑ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΑ