Κείμενο: Μυρσίνη Λαμπράκη

...ΦΥΤΡΩΝΕΙ ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΣΠΕΡΝΟΥΝΕ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΝΟΣΤΙΜΟΣ ΚΑΙ ΓΛΥΚΟΣ!

«Αρνηθείς το βασιλικό κι αγάπησες τον τσόχο
οπού φυτρώνει όπου βρει στις πόρτες των ανθρώπων»
(Κρητικό λαϊκό δίστιχο)

Η παραπάνω λαϊκή στιχομυθία αποδίδει γλαφυρότητα το πόσο εύκολα μπορείς να συναντήσεις στην Ελλάδα τον Ζοχό ή Τσόχο ( Sonchus oleraceus -Sonchus aspee).

Στην χώρα μας είναι φανερό από τις σημειώσεις του Διοσκουρίδη και του Θεόφραστου ότι ότι τρωγόταν από την αρχαιότητα δύο είδη τσόχου «ο τρυφερότατος ,εδώδιμος Σόγχος» και ο «αγριωδέστερος και ακανθωδέστερος»

Ο δε Αντιφάνης θα επαινέσει τους τσόχους λέγοντας σε ένα από τα κείμενα του : «To δείπνο μας είναι μια κριθαρένια πίτα με πίτουρα και ίσως κάποιος βολβός κι ένα νόστιμο πιάτο με ζοχούς ή μανιτάρια...».
Ανάλογα με τις βροχόπτωσης που σημειώνονται κάθε χειμώνα και το έδαφος που θα βρει ο τσόχος μπορεί να υπερβεί και το ένα μέτρο.

Συνήθως συναντάτε σε καλλιεργημένα και πλούσια εδάφη όπως σε λαχανόκηπους και περιβόλια.
Η καλύτερη εποχή συλλογής του είναι όταν είναι ακόμα μικρός, τότε που οι τρυφεροί βλαστοί του έχουν γαλακτώδη υφή και τα φύλλα του ευχάριστη γεύση.

Προστίθεται σε διάφορες σαλάτες, όταν είναι τρυφεροί στις πίτες και πάντοτε στο βράσιμο διάφορων πικρόχορτων προκειμένου να μετριάσει την γεύση τους, μιας και έχει γλυκιά και ήπια νοστιμιά.

Μπορείτε επίσης να τον προσθέσετε σε τσιγαριστά χόρτα για να φτιάξετε το γνωστό «τσιγαρέλι» φαγητό που φτιάχνετε σε όλα τα νησιά του Ιόνιου με μικρές παραλλαγές.

Από την δημώδη ιατρική χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν ως αντίδοτο στα δαγκάματα των σκορπιών.

ΚΑΘΑΡΙΣΜΑ

Ο σγουρός ζοχός με τα ακανθώδη φύλλα, θέλει σχολαστικότερο καθάρισμα και πλύσιμο. Αφαιρέστε με ένα μαχαιράκι τη ρίζα και τα ξερά και λίγο κιτρινισμένα φύλλα, πλύνετε με άφθονο κρύο νερό και μουσκέψτε για 10 λεπτά σε νερό και ξύδι.

Διατηρείτε στο ψυγείο στο κάτω μέρος ακαθάριστος, καλύτερα μέσα σε χάρτινη σακούλα.