ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ |

ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΜΙΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗΣ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΣ…

άλλο η τηλεοπτική μαγειρική και άλλο η καθημερινή ζωή αδέλφια μου...

Εκείνο το πρωί δεν ξέρω γιατί αλλά ξύπνησα με την αίσθηση ότι καμιά φορά κι εμείς οι άνθρωποι της τηλεοπτικοπεριοδικής μαγειρικής το παρακάνουμε. Ίσως και να έφταιγε εκείνη η εκπομπή με τον βομβαρδισμό ατέλειωτων συνταγών που είδα λίγο πριν ακουμπήσω το κεφαλάκι μου στο μαξιλάρι! Όλη νύχτα ονειρευόμουν τρούφες, λευκές και μαύρες, δροσουλίτες, πράσινα χαλαπένιος του Νοτιοδυτικού Μεξικού και κόκκινο κακάο Αργεντινής! Κυνηγούσα λέει αγριογούρουνα στις πλαγιές του Ολύμπου και έτρεχα σαν αναμαλλιασμένη Δρυηίδα μέσα σε ένα δάσους όπου φύτρωναν σαν μανιτάρια οι μαύροι χοίροι.

Γράφει:
Η ΜΥΡΣΙΝΗ ΛΑΜΠΡΑΚΗ
Φωτογραφίες:
ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΝΑΤΑΣ

Σηκώθηκα αλαφιασμένη από το κρεβάτι μου νιώθοντας πως δεν είμαι αυτή που είμαι, αλλά όπως λέει και το τραγούδι «είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά μια εργαζόμενη μητέρα μια καλή νοικοκυρά...». Ντύθηκα πρόχειρα, βασικά, επειδή έπρεπε να πάω στο Σούπερ Μάρκετ σαββατιάτικα για τα ψώνια της εβδομάδας, ένα τζιν πέταξα επάνω μου. Ήπια ένα καφέ στο ένα πόδι, γιατί με το άλλο έκλεινα την πόρτα του πλυντηρίου πιάτων, ταυτόχρονα τιμώντας τη Λερναία Ύδρα, που χθες κάναμε 22 ώρες με τον Παναγιωτάκη να την μάθει στους άθλους του Ηρακλή, απαρίθμησα το δικό μου προσωπικό Άθλο: έκανα τοστ, έφτιαξα γάλα, άπλωσα μπουγάδα, έστρωσα και κανένα κρεβάτι, διότι με κυνηγούν και οι Ερινύες της μάνας μου «το κρεβάτι πρέπει να είναι στρωμένο, ποτέ δεν ξέρεις», μίλησα με το διευθυντούλη μου και φυσικά πήγα τον σκύλο βόλτα. Εννοείτε ότι δεν πρόλαβα να ανοίξω κανένα περιοδικό μαγειρικής από αυτά που κείτονται στοιβαγμένα μαζί με τις κυριακάτικες εφημερίδες δίπλα στο τζάκι. Ίσως σε κανένα φανάρι να προλάβω να σερφάρω καμία συνταγή στο ipad αλλά παίζει να πάρω κλήση... άστο καλύτερα!!

veropoulos 07
Στο Σούπερ Μάρκετ μπήκα φουριόζα, παρόλα αυτά έβαλα το καλύτερο χαμόγελό μου γιατί οι άνθρωποι με ένα μυστήριο τρόπο εισπράττουν την θετική ενέργεια. Κατευθύνθηκα στο μανάβικο με την μια. Μπρόκολο... ε ναι! Αρχές Δεκέμβρη, είναι στα καλύτερά του, μωβ και πράσινο, θρεπτικό, γεμάτο βιταμίνες, ενισχύει την άμυνα του οργανισμού μας, φροντίζει την καρδιά μας και μας προστατεύει από τον καρκίνο. Επιπλέον έξυπνη λύση διότι το βράζεις την μια μέρα - βασικά κάθε Δευτέρα που αρχίζεις δίαιτα - και επειδή πάντα μένει την επόμενη κάτι πρέπει να το κάνεις. Και επειδή ο Παναγιωτάκης το καμάρι μου και ο ανδρούλης μου δεν το αγγίζουν καν την επόμενη ημέρα κάνοντας και το σχετικό σχόλιο «τι είμαστε κατσίκες να το φάμε σκέτο», το πετάς; Όχι βέβαια! Το μετατρέπεις; Ε, ναι! Ανοίγεις ένα ωραίο φύλλο ή αγοράζεις μια έτοιμη βολικότατη ζύμη κουρού. Το κόβεις μικρά κομμάτια, ντύνεις τα φορμάκια, το μπερδεύεις με λίγο τυράκι - φέτα κατσικίσια είναι η αγαπημένη μου - δυο αυγουλάκια, ελάχιστο γάλα και να σου η ταρτούλα με μπρόκολο. Τάρτα διπλής χρήσης διότι και για κολατσιό στο γραφείο κάνει, αλλά κυρίως παίζει το ρόλο τοίχους αναχαίτισης της πείνας όταν μπουκάρει όλη η οικογένεια κατά τις οκτώ το βράδυ στο σπίτι ανοίγοντας τάπερ, κατσαρόλες και φούρνους μήπως και έχεις προλάβει να μαγειρέψεις κάτι.

veropoulos 01
Τα ρεβίθια είναι τα αγαπημένα μου όσπρια, λατρεμένα, ελληνικά, γλυκά και ολοστρόγγυλα - μπορεί να έχω και καμία δεκαπενταριά πακέτα στο σπίτι. Εγώ βέβαια σκέφτηκα σούπα αλλά έλα ντε που τα έφτιαξα και την προηγούμενη εβδομάδα. Ακούω τα παράπονα από τώρα, χορωδία, «πάλι σούπα με ρεβίθια θα φάμε σκέτη, ξεροφάι» και τα λοιπά. Ωραία τι κάνω τώρα; Κάπου διάβασα πως στα Γιάννενα παντρεύουν τα φασόλια με χόρτα. Γιατί όχι και τα ρεβίθια; Αγοράζω σπανάκι ένα κιλό. Το μισό για τα ρεβίθια το άλλο μισό για το σπανακόρυζο της εβδομάδας. Θα ξεγελάσω και τον κανακάρη μου ρίχνοντας του από πάνω 3-4 κύβους ζαμπόν γαλοπούλας και είμαστε εντάξει. Αισθάνομαι περήφανη... καλέ τον σκέφτηκα μόνη μου αυτόν τον συνδυασμό - σούπα με λάπαθο, σπανάκι και ρεβίθια - χωρίς τον καλό «γαστρονόμο- σεφ- μάγειρα» της τηλεόρασης ουαου!!

veropoulos 02
Το κρέας λέω να το αποφύγω τι μας έμειναν... 20 μέρες για τα Χριστούγεννα, να φάμε και κανένα ψάρι βρε παιδί μου. Στο ψαράδικο τώρα, είναι η καλύτερη μου, αισθάνομαι σαν κανακεμένη κόρη. Όλοι με φροντίζουν με χαμόγελο και προθυμία να μου εξηγήσουν τι είναι τούτο το ψάρι, πότε τα καλαμάρια είναι ελληνικά και φρέσκα. Βέβαια εγώ αυτή την φορά πήγα στα σίγουρα. Μπακαλιαράκια, με λευκή και απαλή σάρκα, εύκολο ψάρι με ήπια γεύση όσο δεν παίρνει. Τα κάνεις ότι θες!! Ψαρόσουπα , τηγανιτά, αλλά δεν φτουράνε βρε παιδί μου γιατί πρέπει να κόψεις και σαλάτα, να τηγανίσεις και καμία πατάτα. Είπα να τιμήσω αυτή την φορά την καταγωγή μου, καθότι στην Κρήτη ότι πετάει, περπατάει και κολυμπάει το μαγειρεύουμε με χόρτα. Μέχρι να μου τα κάνουν φιλέτο (εννοείτε τα κόκαλα και τα κεφάλια τα περνούμε για σούπα και ζωμούς), αγόρασα από το μανάβικο του Σούπερ Μάρκετ ένα μάτσο μαϊντανό, λίγο σέλινο, φρέσκα κρεμμυδάκια, καυκαλίθρες. Το πρόγραμμα για την Πέμπτη είχε βγει: χειμωνιάτικο φρικασέ με μπακαλιαράκια.

veropoulos 04

Κι επειδή σε ένα νοικοκυριό πάντα, αγαπητοί μου, πρέπει να υπάρχει ένα τουλάχιστον κοτόπουλο, μια και τούτο το πουλερικό σώζει καταστάσεις, σας το ορκίζομαι, σας μιλάει η πείρα. Φαγητό ασφάλειας, εύκολο που θα αποτύχει μόνο αν δουλέψουν ενάντια σου όλα τα μοχθηρά ξωτικά της κουζίνας: πατάτες, ελαιόλαδο, λεμόνι, κοτόπουλο, ρίγανη,  στον φούρνο στους 180 βαθμούς, στην αρχή σκεπασμένο μετά ανοιχτό, συνολική ώρα ψησίματος μια.

Βέβαια εγώ σκέφτομαι πως τούτη την εβδομάδα θα έρθει και η πεθερά στο σπίτι, είναι βλέπεις η εθιμοτυπική επίσκεψη της Παρασκευής. Κρατά τον μικρό το βράδυ, πίνουμε και εμείς τα ποτά μας χαλαρά ή πάμε σε κανένα μοδάτο εστιατόριο της εποχής, θυμόμαστε πως είναι να είσαι για λίγο ελεύθερος και ωραίος έστω και σαν μεσήλικας. Αλλά η χάρη της πεθεράς... θέλει αντίχαρη!! Η οποία μεταφράζεται ως εξής: δεν φτιάχνεις καλέ εκείνη την κοτόπιτα τη Γιαννιώτικη με την μπεσαμέλ που σου έδωσα την συνταγή από την δικιά μου πεθερά και εκείνη την είχε κληρονομήσει από την δικιά της μαμά. Εκατό χρονών η συνταγή, νόστιμη, να γλύφεις τα δάχτυλά σου!! Επιπλέον, γήινη, χορταστική και οικογενειακή (δυστυχώς, χωρίς Γιαπωνέζικο Yuzu) αλλά θα το αντέξουμε και όχι δεν θα τρίψω μέσα τρούφα... Θα την κάνω όπως η γιαγιά η Καλλιόπη στην Άνω Ραχούλα των Ζαγοροχωριών.

veropoulos topΤο δίλλημα γνωστό, να ανοίξω φύλλο δικό μου, με τα χεράκια μου, να κάνω σύχρηστο και τον πάγκο της κουζίνας, ή να πάρω έτοιμο, χοντρό, χωριάτικο και κριτσανιστό; Ας πάρω ένα πλάστη σκέφτομαι να υπάρχει μπας και κάνω και practice με το πεθερικό μαζί.

veropoulos 05

Τι άλλο πρέπει να έχει ένα σπιτικό μέσα στην εβδομάδα αναρωτιέμαι... μα γλυκό!!
Α ναι, το γλυκό τους κρατά όλους ήμερους. Προσέξτε λέω ήμερους και όχι ήρεμους διότι όταν η γλυκόζη, εκεί γύρω στο απογευματάκι, πέσει και ο ένας θέλει με τον εσπρέσο του μια μπουκιά να γλυκαθεί και ο άλλος ο μικρός της οικίας μας αναζητεί εναγωνίως ένα υδατάνθρακα γρήγορης καύσης διότι θα πάει προπόνηση μπάσκετ, τότε εσύ πρέπει να έχει προνοήσει και προπονήσει επίσης την φαντασία σου. Το δίλλημα μεγάλο... σοκολάτα ή κρέμα; Πες μου τώρα εσύ τι διαλέγεις; Βέβαια έχω ένα γλυκό που το έχω ονομάσει δίχτυ ασφαλείας, και είναι μια αφράτη, τρυφερή, ζουμερή, γιαουρτόπιτα που στάζει μέλι και για να ικανοποιήσω και το κανακάρη εκεί σε μια γωνίτσα πετάω και μερικές σταγόνες σοκολάτας.

veropoulos 08
Τέλος για σήμερα. Μια στάση στο διάδρομο με τις τροφές για κατοικίδια, διότι το τέταρτο μέλος της οικογένειας, απαιτεί κροκέτες ασχέτως αν καταβροχθίζει και κανένα μεζεδάκι από τα δικά μας πιάτα.

veropoulos 10
Τρέχω στο ταμείο διότι σιγά –σιγά το νιώθω, μεταμορφώνομαι ξανά σε Μυρσίνη Λαμπράκη, βγάζω από την τσέπη μου μια συνταγή, ψαγμένη δεν λέω, με 22 βήματα εκτέλεσης και μια λίστα υλικών που όταν την διαβάζεις, φτάνοντας στο τέλος της, σου θυμίζει πρωτάκι που απαγγέλει σε εθνική επέτειο το ποιήμα του και στην τελευταία λέξη βγάζει ένα αναστεναγμό απέραντης λύτρωσης.

Σας φιλώ και θα πάμε μαζί πάλι για τα ψώνια των Χριστουγέννων...

Super Market Βερόπουλος, Κατάστημα Θρακομακεδόνων | N. Λεωφόρος Κύμης έναντι εισ. Α' Ολ. Χωριού 13676 | Website | Facebook

ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ

Media

Σχετικά Άρθρα

 
newsl face